بازگشت
صیا د فتنه جوی
استاد عبدالله « وفا » استاد عبدالله « وفا »

 

در  تند با د  حاد ث ها  و هجوم    باد

قلبی نبود راحت و یک دل نگشت شاد

غرنده  با د  تند   بد ستش   یکی   تبر

سروی فگند ز پای و  چنا ری برید سر

اشجار پر ثمر همه را سر به با د  داد

ویرانه  گشت  لانۀ  مرغان  پاک  زاد

دیگر به باغ و راغ نبینی  تو آن جلال

بید و چنار وعرعر و ناژو پر از ملال

دیوانه گشت بلبل و افسانه گشت  حال

نه زنده ماند زشت و نه زیبای با جمال

صیاد فتنه جوی و سیه روی وتند خوی

با تیغ ظلم  بسته همه مرغکان به موی

نی قمری و تذر و نه آن  فاختۀ  چنا ر

نی کبک و نی قناری و نی بلبل  هزار

ویرانه گشت باغ و چه بیگانه گشت راغ

بیچاره گشت سنبل و دل های لاله داغ

کو یار و همد می که  نوید صباح  دهد

مارا  ز آه و حسرت و اندوه رها  دهد

کو صبح پر فروغ که رساند مرا امید

روز سیاه و بخت بد م  کی شود  سپید

عمر م برفت چون مه چهارده و از قفا

آید  دو باره  ماه  و  نیاید دگر « وفا »

1.10.2010      ویانا

 


September 4th, 2011


  برداشت و بازنویسی درونمایه این تارنما در جاهای دیگر آزاد است. خواهشمندم، خاستگاه را یادآوری نمایید.
 
بازگشت
شعر،ادب و عرفان